وقتی خدا داشت بنده هاشو می آفرید..
با قلم نوک طلایی رو پیشونی هاشون..
نوشت..قصه خوب سرنوشت....
ولی وقتی نوبت به من رسید....
شکست نوک قلم طلا...
خدا..از مرغ غم یه پر گرفت..
روی پیشونی من نوشت قصه ی تلخ
سرنوشت...
خدایا اگه سرنوشتم این هست بذار
اینطوری بماند و اگه فکر میکنی با
اون خوشبخت میشم خودت به قلبم
به انداز من به تو ایمان دارم توکل
به خودت
من که از توبیشتر نمیدونم تو خدایی من
بنده ات هرطور صلاحم رو میدونی
ولی اون دلمو شکست
همه میگن
دلی که شکست دیگه برنمیگرده
ولی من هنوزم دوستش دارم ای
خدا جونم امشب دلم رو دست تو میدم
وپشیمونم مکن
مـَـن و تــو بـــه هــَـمـ پیـــله نمیـــکنیــــمـ
مـَـن و تــو بـــا هــَـمـ پیلــه میـــشــَـویـمـ
بــَـعد اَز آن
بنشینـــَـند و تماشا کــُـنــَـند
پــَـروانــِـگی ِ مــان را ..
نیا باران زمین جای قشنگی نیست..
من از جنس زمینم خوب میدانم
که گل در عقد زنبور است....!
و اما یک طرف سودای بلبل..
یک طرف خال لب پروانه را هم دوست میدارد..
من از جنس زمینم خوب میدانم
که اینجا جمعه بازار است
و دیدم عشق را در بسته های زرد و کوچک
نسیه میدادند..
در اینجا قدر نشناسند..
مردم شعر حافظ را به فال کولیان اندازه میگیرند
نیا باران زمین جای قشنگی نیست...
تـــو کــُـجآیی
بــبینی دور از چـــشمآنــَــت
نــــگآه مــهربآنــَت
دســـتآن ِ مـَـردانه اَت
و آغــــوشــَت
اکـــسیژن کـَـم آوَرده اَم
نــَـفـَــس ِ مــَن
بــه حــُضور ِ تو گــِـره خـــورده
سلام لینک فقط یادت نره سربزنی.
نامه ای از من اگر سویت نمی آید نرنج
هر چه را من می نویسم اشک پاکش می کند . .
من شاهد نابــودی دنیای منم، باید بروم دست به کــاری بزنم
حرفت همه جا هست،چه باید بکنم، با این همه بن بســت چه باید بکنم
لیلی تو ندیدی که چه با من کردند، مــردم چه بلاهــا به سَرم آوردند
من عشق شدم،مرا نمی فهمیدنــــد، در شهر خودم مرا نمی فهمیدنـــد
من زیستنم قصه ی مردم شده است، یک تــــو، وسط زندگیم گــم شده است
من از به جهان آمدنم دلگیـــرم، آماده کنید جوخه را، می میــرم
من پای بــدی های خودم می مانم، من پای بــدی های تو هم می مانم
ای تُـف به جهان تا ابــد غـــم بودن، ای مــرگ بر این ساعت بــی هم بـــودن
یـادش همه جا هسـت،خودش نــوش شما، ای ننگ بر او مرگ بر آغــوش شما
اگه ۱ روز ۱ شاپرک / تو خونتون کشید سرک
یه خرده یاد من بیفت / نگو ولش کن به درک !
از ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ : چه کسی ﺭﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ ؟
ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ خندید و ﮔﻔﺖ: "ﻋﺸﻘﻢ" ﺭﺍ...
ﮔﻔﺘﻨﺪ : "ﻋﺸﻘﺖ" ﮐﯿﺴﺖ ؟؟ ﮔﻔﺖ : "ﻋﺸﻘﯽ" ﻧﺪﺍﺭﻡ !!
ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺑﺮﺍﯼ "ﻋﺸﻘﺖ" ﺣﺎﺿﺮﯼ ﭼﻪ کارها ﮐﻨﯽ....؟
ﮔﻔﺖ : ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﺎﻗﻼﻥ ﻧﻤﯿﺸﻮﻡ، ﻧﺎﻣﺮﺩﯼ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ...، خیانت نمیکنم...
دور نمیزنم.... وعده سر خرمن نمیدهم...دروغ نمیگویم..خیانت نمیکنم....
و ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ، ﺗﻨﻬﺎﯾﺶ ﻧﻤﯿﮕﺬﺍﺭﻡ، ﻣﯿﭙﺮﺳﺘﻤﺶ...
ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯽ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ، ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ ..
برایش فداکاری خواهم کرد..ناراحت و نگرانش نمیکنم...غمخوارش میشوم...
ﮔﻔﺘﻨﺪ : ولی ﺍﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎﯾﺖ ﮔﺬﺍﺷﺖ ...، ﺍﮔﺮ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻧﺪﺍﺷﺖ ..، اﮔﺮ ﻧﺎﻣﺮﺩﯼ ﮐﺮﺩ ، ﺍﮔﺮ ﺑﯽ ﻭﻓﺎ ﺑﻮﺩ..
اگر ترکت کرد ﭼﻪ...؟
اشک بر چشمانش حلقه زد و ﮔﻔﺖ : ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ "ﺩﯾﻮﺍﻧـــــــــﻪ" ﻧﻤﯿﺸﺪم....... .
احترام میزارم به کسی که بتونه خرم کنه…
ولی پاره میکنم کسی که خر فرضم کنه...
در زندگی هواست را به خودت بده…اطرافت را ببین…با کسانی ک دوست هستی…هواست بده ممکنه همین دوستات از پشت بهت خنجر بزنن
عکسای قشنگ دلیل بر زیبایی تو نیستند
ساخت دست عکاس است!
درونت را زیبا کن که مدیون هیچ عکاسی نباشی
بعضیا هستن که میخوان باعث تنوع شن…………………… منتها وارد نیستن باعث تهوع میشن..
بعضیا از تک پر بودن فقط پرشو
یاد گرفتن بپر با این، بپر با اون!
کاش میتوانستم خاموش شوم.. فنا شوم.. محو شوم.. من از این روزگار خسته شده ام.. از این لحظه هایی که
حال مرا نمی فهمند و کند میگذرند بیزارم.. من از تمام شاید ها و باید های اجباری روزگار متنفرم..!
هوای چشام بدجوری ابریه
دلم تنگه و غرق بی صبریه
چه حس غریبی چه بدحالیه
که هستی
ولی.. جای تو خالیه
گاهی وقتها بی دلیل
شاید بی دلیل
بغض تَرَک برمیدارد
احساس ضربه میبیند
غرور خُرد میشود
و دل میشکند
مراقب شکستنی ها باشیم
قرص های پنهانی
سیگارهای پنهانی
بغض های پنهانی
گریه های پنهانی
وبعدپنهان شدن پشت لبخندهای بزرگ
آدمهاراگول زدن مثل آب خوردن است،مردمی ک همیشه عقلشان ب چشمشان بوده است
آرزوی من ماندن اوست اما
خدایا اگر آرزوی او رفتن من است
آرزوی او را برآورده کن
من جز آرزوی او آرزویی ندارم
بسلامتیه تنهایی که خیلی با ارزشه..چون خالی از آدمهای بی ارزشه
تمام روز میــــــخندم تمام شب یک دیـــگه م
من از حالم ب این مردم. دروغــــــــــای بدی میگم
به سرخی غروب روزهای پاییزی سوگند
گر ذره ای احساس بود ترا
میفهمیدی فرق من و دیگرانرا
و دیگر نمیگفتی:
مار گزیده از ریسمان سیاه و سفید می ترسد
گاهى
آنکس ک میخندد و میخنداند
میخواهد حواست را ازچشمان گریانش پرت کند
شده ام شنبه
همه میخواهند از من شروع کنند
ترک کردن را
بٌــــعُضٌی وُقٌتٌــــا وُاقٌـــــــــــــــــــــــعُﺂ نُمُیـכوُنُی
چٌـــــــــرٌُا ـכارٌُی گٌرٌُیهُ مُیکُنُـــــــی . . .
نُمُــــــــیـכوُنُی چٌرٌُا ـכلٌـتٌ گٌـــرٌُفٌتٌهُ . . .
نُمُیـכوُنُــــــی چٌــــــیکُارٌُ کُنُی . . .
ازٌ هُمُــــــهُ بٌـכتٌ مُیاـכ . . .
ـכوُسٌ ـכارٌُی ـכاـכ بٌزٌنُــــــی . . .
کُمُکُ بٌخٌــــــــوُای . . .
تٌوُ اوُنُ لٌـــحٌظٌاتٌ فٌقٌطٌ مُیتٌوُنُی بٌگٌی . . .
خٌـכایـــــا خٌوُـכتٌ ـכرٌُسٌتٌـشُ کُنُ . .
بٌــــعُضٌی وُقٌتٌــــا وُاقٌـــــــــــــــــــــــعُﺂ نُمُیـכوُنُی
چٌـــــــــرٌُا ـכارٌُی گٌرٌُیهُ مُیکُنُـــــــی . . .
نُمُــــــــیـכوُنُی چٌرٌُا ـכلٌـتٌ گٌـــرٌُفٌتٌهُ . . .
نُمُیـכوُنُــــــی چٌــــــیکُارٌُ کُنُی . . .
ازٌ هُمُــــــهُ بٌـכتٌ مُیاـכ . . .
ـכوُسٌ ـכارٌُی ـכاـכ بٌزٌنُــــــی . . .
کُمُکُ بٌخٌــــــــوُای . . .
تٌوُ اوُنُ لٌـــحٌظٌاتٌ فٌقٌطٌ مُیتٌوُنُی بٌگٌی . . .
خٌـכایـــــا خٌوُـכتٌ ـכرٌُسٌتٌـشُ کُنُ . .
بٌــــعُضٌی وُقٌتٌــــا وُاقٌـــــــــــــــــــــــعُﺂ نُمُیـכوُنُی
چٌـــــــــرٌُا ـכارٌُی گٌرٌُیهُ مُیکُنُـــــــی . . .
نُمُــــــــیـכوُنُی چٌرٌُا ـכلٌـتٌ گٌـــرٌُفٌتٌهُ . . .
نُمُیـכوُنُــــــی چٌــــــیکُارٌُ کُنُی . . .
ازٌ هُمُــــــهُ بٌـכتٌ مُیاـכ . . .
ـכوُسٌ ـכارٌُی ـכاـכ بٌزٌنُــــــی . . .
کُمُکُ بٌخٌــــــــوُای . . .
تٌوُ اوُنُ لٌـــحٌظٌاتٌ فٌقٌطٌ مُیتٌوُنُی بٌگٌی . . .
خٌـכایـــــا خٌوُـכتٌ ـכرٌُسٌتٌـشُ کُنُ . .
بٌــــعُضٌی وُقٌتٌــــا وُاقٌـــــــــــــــــــــــعُﺂ نُمُیـכوُنُی
چٌـــــــــرٌُا ـכارٌُی گٌرٌُیهُ مُیکُنُـــــــی . . .
نُمُــــــــیـכوُنُی چٌرٌُا ـכلٌـتٌ گٌـــرٌُفٌتٌهُ . . .
نُمُیـכوُنُــــــی چٌــــــیکُارٌُ کُنُی . . .
ازٌ هُمُــــــهُ بٌـכتٌ مُیاـכ . . .
ـכوُسٌ ـכارٌُی ـכاـכ بٌزٌنُــــــی . . .
کُمُکُ بٌخٌــــــــوُای . . .
تٌوُ اوُنُ لٌـــحٌظٌاتٌ فٌقٌطٌ مُیتٌوُنُی بٌگٌی . . .
خٌـכایـــــا خٌوُـכتٌ ـכرٌُسٌتٌـشُ کُنُ . .
خوشبختم:)
جغرافیای کوچک من ، همین چشم های مشکی توست
که هیچ چیز جایش را نمی گیرد !
جغرافیای کوچک من ، همین چشم های مشکی توست
که هیچ چیز جایش را نمی گیرد !
دلتنگ که باشی ساده ترین حرف ها هم اشکت را در میاورد !
یاد تو که جای خود را دارد
بٌــــعُضٌی وُقٌتٌــــا وُاقٌـــــــــــــــــــــــعُﺂ نُمُیـכوُنُی
چٌـــــــــرٌُا ـכارٌُی گٌرٌُیهُ مُیکُنُـــــــی . . .
نُمُــــــــیـכوُنُی چٌرٌُا ـכلٌـتٌ گٌـــرٌُفٌتٌهُ . . .
نُمُیـכوُنُــــــی چٌــــــیکُارٌُ کُنُی . . .
ازٌ هُمُــــــهُ بٌـכتٌ مُیاـכ . . .
ـכوُسٌ ـכارٌُی ـכاـכ بٌزٌنُــــــی . . .
کُمُکُ بٌخٌــــــــوُای . . .
تٌوُ اوُنُ لٌـــحٌظٌاتٌ فٌقٌطٌ مُیتٌوُنُی بٌگٌی . . .
خٌـכایـــــا خٌوُـכتٌ ـכرٌُسٌتٌـشُ کُنُ . .
بٌــــعُضٌی وُقٌتٌــــا وُاقٌـــــــــــــــــــــــعُﺂ نُمُیـכوُنُی
چٌـــــــــرٌُا ـכارٌُی گٌرٌُیهُ مُیکُنُـــــــی . . .
نُمُــــــــیـכوُنُی چٌرٌُا ـכلٌـتٌ گٌـــرٌُفٌتٌهُ . . .
نُمُیـכوُنُــــــی چٌــــــیکُارٌُ کُنُی . . .
ازٌ هُمُــــــهُ بٌـכتٌ مُیاـכ . . .
ـכوُسٌ ـכارٌُی ـכاـכ بٌزٌنُــــــی . . .
کُمُکُ بٌخٌــــــــوُای . . .
تٌوُ اوُنُ لٌـــحٌظٌاتٌ فٌقٌطٌ مُیتٌوُنُی بٌگٌی . . .
خٌـכایـــــا خٌوُـכتٌ ـכرٌُسٌتٌـشُ کُنُ . .
بٌــــعُضٌی وُقٌتٌــــا وُاقٌـــــــــــــــــــــــعُﺂ نُمُیـכوُنُی
چٌـــــــــرٌُا ـכارٌُی گٌرٌُیهُ مُیکُنُـــــــی . . .
نُمُــــــــیـכوُنُی چٌرٌُا ـכلٌـتٌ گٌـــرٌُفٌتٌهُ . . .
نُمُیـכوُنُــــــی چٌــــــیکُارٌُ کُنُی . . .
ازٌ هُمُــــــهُ بٌـכتٌ مُیاـכ . . .
ـכوُسٌ ـכارٌُی ـכاـכ بٌزٌنُــــــی . . .
کُمُکُ بٌخٌــــــــوُای . . .
تٌوُ اوُنُ لٌـــحٌظٌاتٌ فٌقٌطٌ مُیتٌوُنُی بٌگٌی . . .
خٌـכایـــــا خٌوُـכتٌ ـכرٌُسٌتٌـشُ کُنُ . .
بٌــــعُضٌی وُقٌتٌــــا وُاقٌـــــــــــــــــــــــعُﺂ نُمُیـכوُنُی
چٌـــــــــرٌُا ـכارٌُی گٌرٌُیهُ مُیکُنُـــــــی . . .
نُمُــــــــیـכوُنُی چٌرٌُا ـכلٌـتٌ گٌـــرٌُفٌتٌهُ . . .
نُمُیـכوُنُــــــی چٌــــــیکُارٌُ کُنُی . . .
ازٌ هُمُــــــهُ بٌـכتٌ مُیاـכ . . .
ـכوُسٌ ـכارٌُی ـכاـכ بٌزٌنُــــــی . . .
کُمُکُ بٌخٌــــــــوُای . . .
تٌوُ اوُنُ لٌـــحٌظٌاتٌ فٌقٌطٌ مُیتٌوُنُی بٌگٌی . . .
خٌـכایـــــا خٌوُـכتٌ ـכرٌُسٌتٌـشُ کُنُ . .
بٌــــعُضٌی وُقٌتٌــــا وُاقٌـــــــــــــــــــــــعُﺂ نُمُیـכوُنُی
چٌـــــــــرٌُا ـכارٌُی گٌرٌُیهُ مُیکُنُـــــــی . . .
نُمُــــــــیـכوُنُی چٌرٌُا ـכلٌـتٌ گٌـــرٌُفٌتٌهُ . . .
نُمُیـכوُنُــــــی چٌــــــیکُارٌُ کُنُی . . .
ازٌ هُمُــــــهُ بٌـכتٌ مُیاـכ . . .
ـכوُسٌ ـכارٌُی ـכاـכ بٌزٌنُــــــی . . .
کُمُکُ بٌخٌــــــــوُای . . .
تٌوُ اوُنُ لٌـــحٌظٌاتٌ فٌقٌطٌ مُیتٌوُنُی بٌگٌی . . .
خٌـכایـــــا خٌوُـכتٌ ـכرٌُسٌتٌـشُ کُنُ . .
کــــــجـا !!؟ همـین جــــاسـت آغــوشِ مـن ! که روزی هـــزار بـــار میــخـوانــمت کـه : بیــــــــــا… و تـــو .. هــر بـــار .. بــا شیطــنتـی تمـــــــام ! صــــدا نــــازک میـکنــــی .. و بـــاز هـــم مـی پـــرســـی : کجــــــــــــــــا !!
گیرم که باران هم آمد… همه چیز را هم شست… هوا هم عالی شد… فایده اش برای من چیست؟ هوای دل من بی تو پس است .
. نمی گوید بیا نمیگوید بمان نمیگوید برو حتی راحتم بگذار می آید حرف های عاشقانه میشنود لبخند میزند و میرود کارهرشب اوست .
اون لبخندی که برای پنهان کردن دردت میزنی، لبخند خداست به بنده اش اون لبخندی هم که پشتش خدا باشه، تمام مشکلاتو حل میکنه..
هیچ گاه دلت را به روزگار مسپار ، که دریایی از نا امیدی است دلت را به خدا بسپار که دریایی از امید است و رحمت...
تـــــــــــــو تمام الفبا می شوی و مـــــــــن دوباره باید یاد بگیرم که چطور می شود نوشت!
هیچ گـاه فکــر نمی کـردم فاصـله بینمــان آنقــدر زیـاد شـود کـه … تـو بی خـــیـال زنـدگی کنــی … و مــن با خیــالـت ، بـی خیــال زندگــی شــوم !!!
هیچ گـاه فکــر نمی کـردم فاصـله بینمــان آنقــدر زیـاد شـود کـه … تـو بی خـــیـال زنـدگی کنــی … و مــن با خیــالـت ، بـی خیــال زندگــی شــوم !!!
آدمها تا وقتی که هستند هیچ حسی درونشان دیده نمیشود... آن زمان که میروند معلوم میشود حسی درونشان بود یا نه و پایمال کردن یک حس یعنی مرگ آن حس...
نه تو موندی نه خاطرهات
تنها چیزی که مونده جای خالیته !
اگه از بچگی بجای مرد که گریه نمیکنه
میگفتن مرد که نامردی نمیکنه خیلی دنیای بهتری داشتیم !
مرخصی ندارد
حتی وقت استراحت ندارد
حقوق و مزایا ندارد
بیمه ندارد
ترفیع و پست و مقام ندارد
استعفا یا اخراج شدن ندارد
بازنشستگی و از کار افتادگی هم ندارد
با این حال دوست داشتنی ترین شغل دنیاست ،
عاشق تو بود
دست نیازمندی را گرفتم برای لحظه ایی کوتاه و صدایی شنیدم که مرا لرزاند !!!
صدای خنده ی “خدا” را شنیدم ، واضح تر از صدای نفس هایم …
کاش آدم ها می دانستند که در هر دیدار،
یک تکه از یکدیگر را با خود می برند ؛
عده ای فقط غم هایشان را به ما می دهند!
خیلی وقت است که دیگر
خوش نمی گذرد
فقط
خوشم که دارد میگذرد . . . !